بهائيت و سياست؛ تناقض شعار و عمل

مشخصات كتاب

شماره بازیابی : 85-38394

سرشناسه : تقوی مقدم، مصطفی

عنوان و نام پديدآور : بهاییت و سیاست/مصطفی تقوی

منشا مقاله : کیهان ، 4 بهمن 1385: : ص 12

توصیفگر : عبدالبهاء، عباس بن حسینعلی

توصیفگر : بهاییت

توصیفگر : سیاست

توصیفگر : ایران

منابع مقاله : موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران

بهائيت و سياست؛ تناقض شعار و عمل

رهبران بهائيت همواره بر جدايي دين از سياست تأكيد داشته و به دنبال آن، بر عدم پيوند بهائيت و بهائيان با جهان سياست اصرار مي ورزند. عباس افندي بر آن بود كه «بين قواي دينييه و سياسيه تفكيك لازم است» و هم او گفته است كه «بهائيان به امور سياسي تعلقي ندارند» و مهمتر از آن، از منظر وي: «ميزان بهائي بودن و نبودن اين است كه هر كس در امور سياسيه مداخله كند و خارج از وظيفه خويش حرفي زند يا حركتي نمايد، همين برهان كافي است كه بهائي نيست، دليل ديگر نمي خواهد... نفسي از بهائيان اگر بخواهد در امور سياسيه در منزل خويش يا محفل ديگران مذاكره بكند، اول بهتر است كه نسبت خود را از اين امر [بهائيت] قطع نمايد و جميع بدانند كه تعلق به اين امر ندارد. خود مي داند، و الا عاقبت سبب مضرت عمومي گردد». بر همين مبنا، به پيروان خود حكم مي كند و همچنين به آنان اطمينان مي دهد كه: «به نصوص قاطعه الهيه، در امور سياسي ابداً مدخلي نداريم و راءيي نزنيم». [1] . شوقي كه پس از عباس افندي رهبري بهائيان را به دست گرفت نيز در اين زمينه سخنان فراواني دارد. براي نمونه، مي گويد: «معاذالله از مداخله در امور سياسي، احباء بايد به كلي از اين شئون در كنار باشند و از هر وظيفه اي كه منجر